وبلاگ مستر تیکو

روانشناسی بالینی شاخه ای از روانشناسی است که با ارزیابی و درمان بیماری های روانی، رفتار نابهنجار و مشکلات روانپزشکی سروکار دارد. این حوزه، با ادغام دانش روانشناختی با درمان مشکلات پیچید? انسان، خود را به فرصت شغلی مهیجی برای کسانی که به دنبال کار در زمینه های چالش انگیز و اقناع کننده هستند تبدیل کرده است.

تاریخچه روانشناسی بالینی

تاثیرات اولیه در زمین? روانشناسی بالینی به تلاش های روانکاو اتریشی زیگموند فروید برمی گردد. او یکی از نخستین کسانی بود که بر این ایده را تمرکز نمود که بیماری های روانی می توانند با گفتگو با بیمار مورد درمان قرارگیرند، و این توسع? رویکرد گفتگودرمانی او بود که اغلب با عنوان نخستین استفاد? علمی از روانشناسی بالینی از آن یاد می شود.روانشناس آمریکایی لایتنر ویتمر در سال 1896 اولین کلینیک روانشناختی را با تمرکز ویژه بر کمک به کودکان دچار اختلال یادگیری تاسیس کرد. همچنین ویتمر بود که نخستین بار اصطلاح “روانشناسی بالینی” را در مقاله ای در سال 1907 معرفی نمود. ویتمر دانشجوی سابق ویلهلم وونت، روانشناسی بالینی را اینگونه تعریف کرد: “مطالعه افراد، با مشاهده یا آزمایش، با هدف تغییرات رو به ارتقا”.

تا سال 1914، 26 کلینیک دیگر در ایالات متحده تاسیس و به حرف? روانشناسی بالینی اختصاص داده شدند. امروزه روانشناسی بالینی یکی از محبوب ترین زیر شاخه ها و به تنهایی بزرگترین حوزه اشتغال در مشاوره روانشناسی است.

تکامل در طول جنگ های جهانی

روانشناسی بالینی بیشتر طی دوره جنگ جهانی اول، زمانی که متخصصان سودمندی ارزیابی های روانشناختی را تایید کردند پایه گذاری شد. در سال 1917، انجمن روانشناسی بالینی آمریکا تشکیل شد، هرچند تنها دو سال بعد با برقرارشدن انجمن روانشناسی آمریکا (APA) جایگزین شد.در طول جنگ جهانی دوم از روانشناسان بالینی خواسته شد تا در درمان آنچه که آن زمان به نام شوک انفجار شناخته می شد و امروزه از آن با عنوان اختلال استرس پس از تروما (PTSD) یاد می کنیم همکاری کنند.تقاضا برای متخصصان به منظور درمان بسیاری از کهنه سربازان بازگشته از جنگ که نیاز به مراقبت داشتند در رشد روانشناسی بالینی در این دوره سهیم بود.در طول دهه 1940 ایالات متحده هیچ برنامه ای نداشت که مدرک رسمی روانشناسی بالینی ارائه کند. سپس نهاد کهنه سربازان ایالات متحده تعدادی برنامه آموزشی در سطح دکترا راه اندازی کرد و تا سال 1950 بیش از نیمی از کل مدارک دکترای فلسفه (Ph.D.) در روانشناسی، در حیط? روانشناسی بالینی اعطا شدند.

تغییرات در تمرکز

درحالیکه تمرکز اولی? روانشناسی بالینی به طور عمده بر دانش و تحقیقات استوار بود، برنامه های تحصیلاتی شروع به افزودن تاکید بیشتر بر روان درمانی کردند. امروزه در برنامه های دکتری روانشناسی بالینی، از این رویکرد به عنوان دانشمند-متخصص(درمانگر) یا مدل بولدر یاد می شود. بعدها درج? دکترای روانشناسی (Psy.D.) پدیدار شد که تأکید بیشتری بر تمرین حرفه ای نسبت به پژوهش داشت. این درجه دکتری مبتنی بر عمل در روانشناسی بالینی به عنوان مدل متخصص-دانش پژوه یا مدل ویل شناخته می شود.این زمینه به شکل قابل توجهی به رشد خود ادامه داد و امروزه نیز تقاضا برای روانشناسان بالینی همچنان پا برجا مانده است.

رویکردهای روانشناسی بالینی

روانشناسان بالینی که به عنوان روان درمانگر کار می کنند اغلب رویکردهای درمانی متفاوتی را در کار با مراجعان به کار می برند. در حالیکه برخی از بالینگران تمرکز خود را بر دیدگاه درمانی بسیار ویژه‌ای می‌گذارند، بسیاری از آنها از رویکردی مشهور به “رویکرد التقاطی” استفاده می کنند. این شامل به کارگیری شیوه های نظری متفاوت برای توسعه بهترین برنامه درمانی متناسب با شخص مراجع است.

برخی از رویکردهای نظری اصلی در روانشناسی بالینی شامل موارد زیر است:

رویکرد روان پویشی: این دیدگاه ریشه در تلاش‌های فروید دارد. او معتقد بود که ذهن ناهشیار نقش با اهمیتی در رفتار ما ایفا می‌کند. روانشناسانی که از درمان روان پویشی استفاده می کنند ممکن است با بکارگیری فنونی مانند تداعی آزاد به بررسی انگیزه های زیربنایی و ناهشیار مراجع بپردازند.

دبدگاه شناختی رفتاری: این رویکرد روانشناسی بالینی از مکاتب فکری رفتاری و شناختی ناشی شده است. روانشناسان بالینی با این دیدگاه، به بررسی نحوه تعامل احساسات، رفتارها و افکار مراجع می پردازند. درمان شناختی رفتاری (CBT) اغلب بر تغییر افکار و رفتار هایی که در آشفتگی روانشناختی مراجع دخیل هستند تمرکز می‌کند.

دیدگاه انسان گرایی: این رویکرد روانشناسی بالینی، به کارهای متفکران انسانگرا مانند آبراهام مزلو و کارل راجرز برمی‌گردد. این نقطه نظر، مراجع را بیشتر به صورت همه جانبه می‌نگرد و بر مسائلی همچون خودشکوفایی تمرکز می‌کند.

شرایط تحصیل روانشناسی بالینی

در ایالات متحده و روانشناسان بالینی معمولاً مدرک دکترای روانشناسی دارند و در محیط های بالینی آموزش دیده اند. شرایط تحصیلی برای کار در روانشناسی بالینی بسیار دقیق و سخت گیرانه است و بیشتر روانشناسان بالینی پس از دریافت مدرک کارشناسی، بین 4 تا 6 سال را صرف تحصیلات تکمیلی می‌کنند.به طور کلی برنامه های دکترای فلسفه بر پژوهش تاکید دارند در حالی که برنامه‌های دکترای روان‌شناسی تخصص محور هستند. همچنین ممکن است دانشجویان وارد برنامه‌های تحصیلات تکمیلی شوند و مدرک کارشناسی ارشد در روانشناسی بالینی دریافت کنند.قبل از انتخاب یک برنامه روانشناسی بالینی بهتر است چک کنید و مطمئن شوید که آن برنامه توسط انجمن روانشناسی آمریکا معتبر شناخته می شود. روانشناسان بالینیِ آینده باید پس از اتمام یک دوره آموزش تکمیلی معتبر، همچنین یک دوره آموزش و آزمایش را تحت نظارت سرپرستان بگذرانند.

شرایط ویژه دریافت پروانه در ایالت های مختلف فرق می کند، بنابراین باید به الزامات ایالت خود رجوع و آن را مطالعه کنید.دانشجویان در انگلستان می توانند از طریق برنامه‌های پشتیبانی شده توسط خدمات بهداشت جهانی، مدرک دکترای روانشناسی بالینی یا دکترای فلسفه در روانشناسی بالینی را پیگیری کنند. این برنامه ها به طور کلی بسیار رقابتی هستند و بر هر دو زمینه تخصص و پژوهش تمرکز دارند. دانشجویان علاقه مند به شرکت در چنین برنامه هایی، لازم است یک مدرک کارشناسی در برنامه های روانشناسی تایید شده توسط انجمن روانشناسی بریتانیا به علاوه شرایط تجربی لازم را دارا باشند.

فرصت های رشته روانشناسی بالینی

روانشناس بالینی در محیط های متنوع (مانند بیمارستانها، کلینیکها، دفاتر شخصی، دانشگاه ها، مدارس و..) و با ظرفیت های بسیار مشغول به کار می شوند. تمام آنها به این متخصصان نیاز دارند تا تخصص آنها را به شیوه های مشخصی برای دستیابی به اهداف متفاوت به کار گیرند.

بعضی از نقش های شغلی که توسط روانشناسان بالینی اجرا می شود شامل موارد زیر است:

– ارزیابی و تشخیص اختلالات روانشناختی (همچون پزشکی)

– درمان اختلالات روانشناختی شامل اعتیاد به الکل و مواد مخدر

– ارائه گواهی در موقعیت های قضایی

– آموزش، اغلب در سطح دانشگاه

-انجام تحقیقات

-ابداع و هدایت برنامه هایی برای درمان و پیشگیری از مشکلات اجتماعی

برخی روانشناسان بالینی ممکن است وقت خود را صرف یکی از چندین خدمات ذکر شده نمایند. برای مثال فردی ممکن است مستقیماً با مراجعانی کار کند که به علت اختلالات روانشناختی در بیمارستان بستری شد‌ه‌اند، در حالی که همچنین مطب شخصی خود را اداره می‌کند که در آن خدمات درمانی سرپایی کوتاه یا بلندمدت را به افراد نیازمند کمک برای مقابله با مشکلات روانشناختی ارائه می‌دهد.

سخنی از سایت مرجع (verywell) در رابطه با روانشناسی بالینی

روانشناسی بالینی یکی از محبوب ترین حوزه ها در روانشناسی است اما مهم است که پیش از تصمیم گیری درمورد اینکه که این رشته مناسب شما هست یا خیر، علاقه خود را بسنجید. چنانچه شما از کار کردن با مردم لذت می برید و قادر هستید که به خوبی استرس ها و تعارضات را مدیریت کنید، روانشناسی بالینی انتخاب فوق العاده ای برای شما است. زمینه روانشناسی بالینی به لطف نیازهای متغیر جمعیت و همچنین تغییرات در سیاست های مراقبت بهداشتی به رشد و تکامل خود ادامه خواهد داد. اگر هنوز مطمئن نیستید که روانشناسی بالینی با شما تناسب دارد یا خیر، ما انجام یک خودآزمایی شغلی روانشناسی را به شما پیشنهاد می کنیم.

درباره نویسنده:

کندرا چری، کارشناس ارشد، نویسنده، مشاور آموزشی و سخنران است که بر کمک به دانش آموزان در زمینه یادگیری روانشناسی تمرکز دارد.

https://www.verywellmind.com/what-is-clinical-psychology-2795000