وبلاگ مستر تیکو

آهن موجود در کود آهن

آهن ترکیبی از چندین آنزیم و چند رنگدانه است که به کاهش نیترات ها و سولفات ها کمک می کند و به تولید انرژی در گیاه کمک می کند. اگرچه آهن در سنتز کلروفیل (رنگدانه سبز در برگها) استفاده نمی شود، اما برای تشکیل آن ضروری است. این توضیح می دهد که چرا کمبود آهن باعث بروز کلروز در برگ های جدید می شود.

کمبود آهن

کمبود آهن به صورت کلروز وریدی روی برگ های جدید بیان می شود (برگ ها زرد با رگبرگ های سبز هستند). برای تعیین علت کمبود، ابتدا ریشه ها را بررسی کنید. ریشه های گیاهی که در اثر آبیاری بیش از حد بیمار هستند یا تحت فشار قرار می گیرند، مواد مغذی را به طور موثر جذب نمی کنند و باعث کلروز می شوند. برای کاهش تنش گیاه و استفاده مناسب از قارچ کش اشباع در زمانی که ریشه ها بیمار هستند، باید اجازه داد که محیط رشد بین دو آبیاری خشک شود.

 

اگر ریشه ها سالم هستند، نمونه ای از بستر و بافت برگ گیاهان مختلف را برای تایید به آزمایشگاه ارسال کنید. pH بستر مستقیماً بر جذب آهن توسط گیاهان تأثیر می گذارد. اگر PH بستر از 6.5 بیشتر شود، آهن نامحلول می شود و جذب مناسب آن برای گیاه مشکل می شود و در نتیجه کمبود آن ایجاد می شود. pH محیط رشد را می توان با اسیدی کردن آب آبیاری یا استفاده از کود با اسیدیته بالا کاهش داد. از آنجایی که رفع مشکل ممکن است چند هفته طول بکشد، می توان از آهن کلات برای سرعت بخشیدن به سبز شدن گیاهان استفاده کرد. موثرترین عامل کیلیت کود آهن شوک است. با این حال، کود آهن شوک تقریباً به همان اندازه خوب است.

اگر آزمایشات کمبود آهن را در محیط رشد و بافت نشان داد، اما PH محیط رشد طبیعی است، میزان مصرف کود آهن را بررسی کنید. کوددهی با میزان نیتروژن کم به این معنی است که آهن با نرخ پایین استفاده می شود. افزایش میزان مصرف کود آهن ممکن است مشکل را حل کند. با این حال، کالیبراکوآ، دیاسیا، گل اطلسی، اسکاولا، اسنپدراگون و غیره. آنها به آهن اضافی در سطوحی بالاتر از آنچه توسط اکثر کودها عرضه می شود نیاز دارند. بنابراین، ممکن است لازم باشد آهن کلات را به برنامه کود دهی خود اضافه کنید.

دلیل دیگر برای آزمایش آن، بررسی سطوح سایر ریز مغذی‌ها در بستر و بافت‌ها است. اغلب علائم کمبود منگنز و سایر ریزمغذی ها به عنوان کمبود آهن دیده می شود. در صورت کمبود یک ریزمغذی دیگر، اصلاح کمبود آهن کمکی نخواهد کرد.

چرا کمبود آهن در گیاهان رخ می دهد؟

آهن (Fe) یک عنصر شیمیایی ضروری برای تغذیه گیاه و برای فتوسنتز ضروری است، زیرا جزء اساسی کلروفیل است. آهن معمولاً در بیشتر خاک ها وجود دارد، اما به شکل نامحلول، و گیاهان اغلب تنها قادر به جذب درصد کمی هستند.

حلالیت آهن به چندین متغیر بستگی دارد که مهمترین آنها PH خاک است. با ساده سازی این پدیده، حضور آهن محلول با کاهش pH خاک (و در نتیجه با افزایش اسیدیته) افزایش می یابد. به عنوان خلاصه:هر چه خاک اسیدی بیشتری داشته باشد میزان آهن موجود برای تغذیه گیاه بیشتر است.

با افزایش قلیایی خاک (یعنی pH افزایش می یابد) کاهش تدریجی مقدار آهن قابل جذب مشاهده می شود.با pH نزدیک به 8، اکثر گونه های گیاهی قادر به جذب حداقل آهن لازم برای رشد خود نیستند. این مورد در مورد خاک های دره ابرو است، جایی که کاربرد کلات آهن در بسیاری از محصولات ضروری است.

خاک هایی با pH خنثی (بین 6.8 تا 7.2) معمولاً برای اکثر گیاهان تغذیه کافی آهن را فراهم می کند.

درمان کمبود آهن در گیاهان

در تئوری، برای اینکه گیاه بتواند درصد بیشتری از آهن را جذب کند، کافی است خاک را اسیدی کرد. با این حال، تغییر pH یک خاک قلیایی بسیار پیچیده است، به خصوص زمانی که بازی از حضور زیاد سنگ آهک نشات می گیرد. در عمل، مداخلات مبتنی بر استفاده از کودهای کلات آهن است.

 

کلات های آهن موجود در کودها، ترکیبات آلی حاوی آهن، محلول در آب و قابل جذب توسط ریشه و بافت شاخه های جوان هستند.

کلات های آهن بیشتر از کودهای مبتنی بر نمک آهن (به عنوان مثال سولفات آهن) توصیه می شود. آهنی که به شکل نمک در زمین های قلیایی تجویز می شود، به سرعت دچار عدم انحلال می شود، در حالی که این پدیده زمانی که آهن به شکل کلات اضافه می شود کند می شود.

کلروز آهن چیست؟

کلروز زردی غیرطبیعی برگها و بافت بین رگبرگی گیاهان است که از علائم کمبود آهن است. ناتوانی گیاه در جذب مقدار کافی آهن از خاک باعث عدم تعادل متابولیک و در درجه اول عدم توانایی در سنتز کلروفیل (رنگدانه کلیدی فرآیند فتوسنتز) می شود.

ناتوانی در تولید کلروفیل باعث می شود در موارد کمبود شدید آهن، برگ های گیاه به رنگ زرد، کم و بیش شدید، تا سفید تبدیل شوند. هنگامی که تظاهرات کلروتیک گسترده و طولانی مدت باشد، نکروز، خشک شدن و ریزش زودرس برگ رخ می دهد.

سمیت کود آهن

سمیت کود آهن به دلیل pH پایین در محیط رشد یا استفاده بیش از حد آهن رخ می دهد. سمیت آهن و منگنز، همانطور که معمولاً شناخته شده است، در شمعدانی های ناحیه ای، گل همیشه بهار آفریقایی، لیسیانتوس، بادام هندی گینه نو، پنتاها یا سایر محصولاتی که محیط رشد PH 5، 8 تا 6.6 را ترجیح می دهند، شایع تر است. مجدداً برای تأیید مشکل، آنالیز بستر و بافت را سفارش دهید. اگر PH محیط رشد مشکل ساز است، اما کمتر از نصف واحد pH کمتر از مقدار نرمال گیاه است، کودهای جایگزین را با یک کود بالقوه پایه جایگزین کنید و در صورت امکان از تزریق اسید خودداری کنید.

اگر PH محیط رشد کمتر از نصف واحد نرمال است، آن را با بی کربنات پتاسیم یا آهک مایع خیس کنید. با هر دو محصول، شاخ و برگ ها را با آب تمیز بشویید تا زباله ها را از بین ببرید و از سمیت گیاهی جلوگیری کنید. پتاسیم 907 گرم / 379 لیتربه سرعت pH یک محیط رشد را تنظیم می کند، اما 933 ppm پتاسیم را فراهم می کند و سطح نمک های محلول را در محیط رشد افزایش می دهد. سنگ آهک مایع EC را افزایش نمی دهد و قدرت ماندگاری بیشتری دارد، اما تنظیم کامل pH یک هفته طول می کشد. به خاطر داشته باشید که برای انژکتورها ساینده است و نیاز به هم زدن محلول غلیظ دارد.

منابع آهن

تعداد کمی از منابع آبی آهن کافی برای بیشتر محصولات کشاورزی را تامین می کنند، اما این غیرعادی است. آهن معمولاً از طریق کود آهن تامین می شود و اکثر گیاهان میزان مصرف ثابت کود آهن را ترجیح می دهند. گیاهانی مانند: کالیبراکوآ، دیاسیا، گل اطلسی، اسکولا، اسنپدراگون و غیره. آنها میزان بیشتری از کاربرد آهن را ترجیح می دهند، بنابراین ممکن است بهترین کار این باشد که مکمل های کود آهن شوک همانطور که در بالا پیشنهاد شد به آنها داده شود.

منبع : فروشگاه آل کیوان