روانشناسی بالینی چیست؟
روانشناسی بالینی شاخه ای از روانشناسی است که با ارزیابی و درمان بیماری های روانی، رفتار نابهنجار و مشکلات روانپزشکی سروکار دارد. این حوزه، با ادغام دانش روانشناختی با درمان مشکلات پیچید? انسان، خود را به فرصت شغلی مهیجی برای کسانی که به دنبال کار در زمینه های چالش انگیز و اقناع کننده هستند تبدیل کرده است.
تاریخچه روانشناسی بالینی
تاثیرات اولیه در زمین? روانشناسی بالینی به تلاش های روانکاو اتریشی زیگموند فروید برمی گردد. او یکی از نخستین کسانی بود که بر این ایده را تمرکز نمود که بیماری های روانی می توانند با گفتگو با بیمار مورد درمان قرارگیرند، و این توسع? رویکرد گفتگودرمانی او بود که اغلب با عنوان نخستین استفاد? علمی از روانشناسی بالینی از آن یاد می شود.روانشناس آمریکایی لایتنر ویتمر در سال 1896 اولین کلینیک روانشناختی را با تمرکز ویژه بر کمک به کودکان دچار اختلال یادگیری تاسیس کرد. همچنین ویتمر بود که نخستین بار اصطلاح “روانشناسی بالینی” را در مقاله ای در سال 1907 معرفی نمود. ویتمر دانشجوی سابق ویلهلم وونت، روانشناسی بالینی را اینگونه تعریف کرد: “مطالعه افراد، با مشاهده یا آزمایش، با هدف تغییرات رو به ارتقا”.
تا سال 1914، 26 کلینیک دیگر در ایالات متحده تاسیس و به حرف? روانشناسی بالینی اختصاص داده شدند. امروزه روانشناسی بالینی یکی از محبوب ترین زیر شاخه ها و به تنهایی بزرگترین حوزه اشتغال در مشاوره روانشناسی است.